Η μανία του να μαζεύει κανείς διάφορα παλιά αντικείμενα έχει απασχολήσει διάφορους ειδικούς του εγκεφάλου και όχι μόνο. Όλοι μας είτε το ξέρουμε, είτε ασυναίσθητα, πέφτουμε στη λούμπα της συλλογής κάποτε. Ενίοτε ο προορισμός των αντικειμένων ποικίλει. Από το σαλόνι και το τζάκι, εάν πρόκειται για σπαθιά και κέρατα ανυποψίαστων όντων, έως το υπόγειο, εάν πρόκειται για καλάμια ψαρέματος, βιντεοκασσέτες, παλιές φωτογραφίες (τότε που ο κόσμος τις τύπωνε σωρηδόν) και διάφορα άλλα εξοστρακισθέντα-άχρηστα θεωρηθέντα από έτερους συνοικούντες κ.ο.κ.
Σκαλίζοντας λοιπόν παλιές τυπωμένες πληροφορίες, σε ιλουστρασιόν ή Α4 χαρτιά, μου καρφώθηκε η ιδέα ενός ιδιότυπου rewind από παλιά περιοδικά στα οποία οφείλουμε- πρέπει να πω, πολλά από τα οποία κάποτε ψάξαμε πριν ακούσουμε μπάντες, τραγούδια, συναυλίες και άλλα πολλά που φειδωλά τα χαρίζει πλέον η διαδικτυακή λερναία ύδρα ελαχιστοποιώντας την αξία της πληροφορίας σε επίπεδα αδιαφορίας και κορεσμού. Ξεκινάω λοιπόν τούτη την αναδρομή δέκα χρόνια πίσω παρέα με ένα fanzine που ακόμα και σήμερα θα πρέπει να ντρέπονται αντίστοιχα εμπορικές εκδόσεις εμπρός του...
Τεύχος 121 με δώρο επτάιντσο των Calexico παρακαλώ! Από περίπτερο των Εξαρχείων, λίγο πριν φύγω να υπηρετήσω το έθνος...Τα τραγούδια που αποφάσισα να συνοδεύσουν την ανάρτηση αναφέρονται μέσα στο περιοδικό, είτε ως κριτικές νέων κυκλοφοριών, κριτικές συναυλιών, είτε ως παρουσιάσεις - συνετεύξεις καλλιτεχνών και δεν έχουν καμία μα καμία συνοχή. Απλά, έτσι διότι έχουν και κάποια μικρή ασήμαντη ιστορία πάνω τους...
@ Δύο συναυλίες είδα εκέινη τη χρονιά στο υπόγειο του Αν, πρώτα τον κύριο P. Zaremba παρέα με τους Fleshtones να το σκάνε στο encore μαζί με τα τύμπανα στην οδό Σολωμού και μετά το απόλυτο groove, μου ήρθαν κατακέφαλα οι Flaming Stars για συμπλήρωμα σε μια περιέργη συναισθηματικά περίοδο...στοιχειωμένες κιθάρες μπλεγμένες με farfisa...
The Flaming Stars-You don't always want what you get
Η μανία του να μαζεύει κανείς διάφορα παλιά αντικείμενα έχει απασχολήσει διάφορους ειδικούς του εγκεφάλου και όχι μόνο. Όλοι μας είτε το ξέρουμε, είτε ασυναίσθητα, πέφτουμε στη λούμπα της συλλογής κάποτε. Ενίοτε ο προορισμός των αντικειμένων ποικίλει. Από το σαλόνι και το τζάκι, εάν πρόκειται για σπαθιά και κέρατα ανυποψίαστων όντων, έως το υπόγειο, εάν πρόκειται για καλάμια ψαρέματος, βιντεοκασσέτες, παλιές φωτογραφίες (τότε που ο κόσμος τις τύπωνε σωρηδόν) και διάφορα άλλα εξοστρακισθέντα-άχρηστα θεωρηθέντα από έτερους συνοικούντες κ.ο.κ.
Posts
