παλευω να βγαλω λεξεις ολο αυτο τον καιρο και γραφω, σβηνω, γραφω, σβηνω και στο τελος ενα κουσουρι που παντα με βασανιζε...η αναβλητικοτητα...ειναι πολλα που με φορτωνουν ολο αυτο τον καιρο. οχι δεν κλαιγομαι απλα λιγο η εμπαθεια και η κακεντρεχεια που με δερνει, λιγο το πασπαλισμενο απο ματαιοδοξια εγω μου, μου προκαλουν εκτος απο αρκετα αερια και αυτη τη δυσανεξια στο καθετι θετικο...τι θετικο δηλαδη ρε μαλακα μου; απο την αλλη καταντησα να ακουω ολο τα ιδια και τα ιδια και γενικα βαριεμαι. μου τη δινει και η τοσο βαρετα συνεπης ζωη μου. ποσο θα ηθελα να χρωσταω και να μη με νοιαζει, να λεω οχι και να μην αγχωνομαι για το πως θα το παρει το καθε αρχιδι που με λιγη ευφυϊα ανω του μετριου το παιρνει πρεφα και με κανει γιο γιο. ποσο θα ηθελα να εκαναν συναυλια οσοι ηρθαν σε αυτο το γαμω μερος που ζω τον τελευταιο χρονο και ηθελα να τους δω απο κοντα αλλα τελικα με καταπιε το νυχτοκαματο και η τρυπα που με ταϊζει λεφτα...λεφτα. εδω θα ελεγε καποιος αφου τρως λεφτα τι αλλο θες. δες κι εμας στη χωρα που γαμιομαστε και πλακωσαν κι οι γυφτοι. τελικα μιας και τα παντα τα συνδιαζα με τη μουσικη, το μονο τραγουδι που αντικατοπτριζει την ελληνικη πραγματικοτητα και μαλιστα τοσο προφητικα οσο τιποτε αλλο, ειναι αυτο του Λογο "το σκυλακι το κανις"...στιχοι ριπες στη δομη της πολυ-νεοσυστατης κληρονομικης δημοκρατιας, αυτης που ανεθρεψε κι εμενα. ποτε δεν ειχα σκυλακι, μονο γατες, οταν αποκτησα κηπο στο σπιτι (σπιτι παντοτε ειχα) βρηκα και σκυλο, καποτε εθαψα μια που ψοφησε και τη θαψαμε κανοντας την κηδεια του μητσοτακη. μετα καβαλησα το βελαμος (σσ για τους ασχετους: τσεχικο ποδηλατο με την υπεροχη σελα φρανζτολα που με λιγο μερακι το μετετρεπες σε μπι-εμ-εξ) κλεψαμε κατι αδεια μπουκαλια κοκακολες, τα πουλησαμε και φαγαμε σουβλακια. πανε αυτα τωρα."το ρολοϊ, τη γραβατα και της αγκυρας τη γατα..."
νιωθω σαν να εχω την αναγκη να χλαπακιασω δεκαδες σαβουρες για μηνες. να καταριψω το ρεκορ ταχυτερης παχυνσης. να παω να προμηθευτω φανελες και να καθομαι σε μια πλαστικη καρεκλα ολη μερα. με πρησμενα ποδια, χοντρα κιτρινα νυχια, να σκαλιζω τη μυξα μου και να την περιεργαζομαι μεχρι να ξεραθει. να μην ξαναξυριστω ποτε και να λουζομαι με απορρυπαντικο πιατων. αυτα δε γινονται θα μου πεις...γινονται ρε μαλακα.και ξερεις γιατι νιωθω ετσι; μαλλον διοτι παρατηρω τους ανθρωπους να φευγουν. δεν εχει σημασια που πηγαινουν, απλα απομακρυνονται μεγαλωνοντας. διογκωνονται και καταληγουν τεραστια μπαλονια με ηλιο κι εσυ σαν το γυφτο τα κουβαλας μαζι σου με διαφορους πλαστικους σπαγκους. καποια που σου φυγαν απο το χερι κι απλα προλαβες να τα δεις να την κανουν ψηλα. καποια που στα πηραν με το ζορι να τα δωσουν σε ενα μωρο που κλαιει. καποια σκασαν στο φουσκωμα. ενταξει αυτα που φυγαν ή σκασανε και τα αλλα που εμειναν δεμενα στην ιδρωμενη παλαμη σου; τα χτυπησε ο ηλιος και ζαρωσαν, ζαρωσαν μαλακα μου και δεν μπορουν να φυγουν, μεχρι σε λιγο να κουβαλας απλα μερικες ασημι σακουλες. ετσι ειναι οι ανθρωποι μας. θα κατσω ενα βραδυ, σε οτι απεμεινε...να πιω ολο το ηλιο...θα 'ναι και γαμω. awesome!
ετσι θα ειναι και η μουσικη του μαρτη για μενα, λιγο μπαγιατικη, λιγο ξεθυμασμενη, λιγο απο μενα.
Alison - SlowdiveCocteau Twins - Pink Orange Red
Craft Spells - After The Moment
Cranes - Shining Road
Felt - All the people I like are those that are dead
Galaxie 500 - Strange
Memoryhouse - To The Lighthouse (Millionyoung remix)
NIVA - The boy from the sun
Palpitation - I Lost And Died
The Field Mice - If You Need Someone
The Motorcycle Boy - World Falls Into Place
The White Birch - Breathe
Krikor And The Dead Hillbillies - God Will Break It All
Posts
