FUNPLEX ή αλλίως...το ελληνικό παράδοξο

...η κατάσταση στο μικρό τόπο που αποκαλείται ελλάδα βαίνει όσο το δυνατόν καλύτερα, πολύ καλύτερα από ότι θα περίμενε ακόμη κι ο σοπενχάουερ. κοινώς, έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος...και εξηγούμαι. μετά από ένα άκρως καυτό σαγηνευτικό καλοκαίρι γεμάτο από αίγλη παρελθόντων ετών, ήρθε η ώρα να αποτιμήσουμε τα της ζέστης και να ατενίσουμε το φθινώπορο παρέα με ένα τελευταίο μπακάρντι μπρήζερ καρπούζι...κι ύστερα ήρθαν οι σφήκες. φι-πι-αλφα δυναμικό, μπάνια τέλος (με το έτσι θέλω) και μπύρα αμστελ με τοστ ζαμπόν-τυρί...ίσως ήρθε ο καιρός για επιστροφή στις σταθερές αξίες του παρελθόντος, εκεί που η βιντεοκασσέτα με κρις σφέτα και σωτήρη τζεβελέκο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με πίτσα απ'όλα και ύστερα ντυμένοι μοντέρνα από τον μπρακούλια ή από τον πανταζώνα (στην κάνιγκος) βουρ για τη ντίσκο, όλοι μέσα σε ένα γιούγκο κωλοφτιαγμένο...και μετά κυριακή πρωί. η σόμπα τίγκα πετρέλαιο να καίει με την προσμονή για το ροστ μπιφ της θείας ευγενίας, παρέα με τρανζίστορ και μαύρη την παλάμη από τα καρμπόν του προπο...πιερικός-μακεδονικός, ξερό Χ. θα μαζέψω τίποτε ροδέλες και κανένα κουμπί μπας και ξεγελάσω τον οδηγό του λεωφορείου (χωρίς εισπρακτορα γαρ) και έτσι μου περισσέψει κανένα ψιλό για αρκανόιντ...ελπιζω η εκτίμηση να μην είναι τόσο "πίσω", μα φοβάμαι πλέον μην απωλέσσω και την ασπρόμαυρη τελεφούνκεν με τη φορητή κεραία που άφησε όρθια ο σεισμός το φλεβάρη του 81...81!!! τουλάχιστον τότε είχαμε να περιμένουμε και κάτι, ούτε πίξξις ξέραμε, ούτε γιούροπ και γκάλη είχαμε, ούτε ριγέ κούρεμα βανίλα-άις είχαμε δει, ούτε φανταζόμαστε ότι μετά τη σακοράφα και τη βερούλη στο ίδιο μέρος θα επαναδοξάζονταν ο συνομήλικός τους ιρλανδός-νταλάρας-μπόνο, ούτε να πέφτουν φάπες στον ντούσαν και ούτε φυσικά να παρατηρούμε τον κάθε μέτριο και "υποτίθεται" (πουτάνας γιό) να μας γαμάει από όπου χωράει το πουτσάκι του κι εμείς να ψάχνουμε το τελευταίο άπλ-άι-φόουν να γεμίσει την παρατεταμένη πρόωρη γεροντική ανία μας με χρώμα, φως και απλικέισιονς...ένα όμως με ενοχλεί και με εξοργίζει μέχρι θανάτου, ότι όλοι αυτοί που μας γαμάνε και θα μας γαμάνε για πολύ ακόμα γνωρίζουν δυστυχώς για εμάς ότι αν θέλουν να μας ξαναγαμήσουν οιαδήποτε στιγμή της ημέρας σίγουρα ξέρουν που θα μας εντοπίσουν...στο μώλλ, στο σούπερ-μάρκετ, στην εκκλησία και κάποιους λίγους στου ψυρρή και στο γκάζι...το δε υπόλοιπο ίσως βρεί λίγο χρόνο να ακούσει λίγη μουσική και κουνήσει λίγο τα πόδια στο ρυθμό της ρούμπα...αυτά για τώρα, καλό γαμημένο φθινώπορο...

κι αν θέλετε την κασσετούλα...μπορείτε κι από εδώ...ή κλασσικά...