unfold story

μια ωρα διαδρομης σε ενα λεωφορειο. απο τη μια ακρη στην αλλη...πηγαινω, πηγαινω, πηγαινουν. καποιοι παντα θα μενουν πισω. δεν μπορω να ξερω αν μου ειναι γραφτο ή αν το επιδιωκω, αλλα τυχαινει να παιρνω το λεωφορειο απο την αρχη της διαδρομης πολυ συχνα. χωρις λογο. μου αρεσει να ειναι αδειο, δικο μου. καποιες αλλες φορες στο νυχτερινο δρομολογιο, αλλες στο ξημερωμα. οι ιδιες αντιδρασεις απο διαφορετικες φατσες. εδω και καιρο η νυχτα γινεται παρεα μου, σε στασεις λεωφορειων με κανεναν εως εναν, περιμενοντας αλλοτε νυσταγμενος κι αλλοτε ξαγρυπνος το ξημερωμα να μου βασανισει την οραση...μπρεκφαστ ατ τιφαννυς χωρις ξυπνητηρι. τα ακουστικα πλεον ενα με το κρανιο μου (ουτε 24ωρη χοτλαϊν να ημουν).

παρατηρω ανθρωπους, παλι. συμμετεχουν σε ενα ατερμονο υπερ-αστικο βιντεο-κλιπ. βιαστικα αναζητουν κενες θεσεις σε ενα αδειο οχημα. ολοι στατιστικα ψαχνουν μια θεση για αυτους και παντα μια εξτρα αδεια διπλα τους. να χωρεσουν τι; τον εγωισμο τους, τη μοναξια τους, την απωλεια τους...παρακαλω να δω καποιον αγνωστο να κατσει διπλα σε εναν αλλον, κι ας ειναι ολες οι αλλες κενες. απλα για να ειναι διπλα. οσο παει και οι αποστασεις μεγαλωνουν, τοσο επικινδυνα που στο τελος θα περνα ο ενας μεσα απο τον αλλον αναιμακτα, ανωδυνα...ονειρευομαι ανθρωπους να προχωρανε και να ανταμωνουν με αλλους αγνωστους. να γινονται "μαζι". πολυ χιππηκο;(!)...οχι ρε μαλακα! ποτε μου δεν υπηρξα, χιππης, χιτης ή χιππστερ. χι σκετο ναι. αναποφασιστος ναι...κι εγω πιανω τον εαυτο μου να δειλιαζει. ριχνω κλεφτες ματιες σε κοσμο που πολλες φορες θα ηθελα να δοκιμαζα να τους πω κατι παραπανω. θα μου πεις, γιατι. ετσι, για να εξαντλησω τα ορια της ανεκτικοτητας που κουβαλανε.

το λεωφορειο πλεον γεμισε. ολοι εχουν απο μια θεση κι απο μια κενη διπλα τους. απεγνωσμενα καποιος ψαχνει να βρει. προτιμα να σταθει ορθιος. εκει αποφασισε να δημιουργησει το προσωρινο του κενο. ρωταω τον εαυτο μου, ποσο λεπτη ειναι η γραμμη οπου περνωντας την, προσδιδει η μοναξια ποντους στην ελευθερια. ποιο ειναι το τιμημα για την αγορα του κενου μας χωρου...

πανυψηλα τσιμεντενια κουτια με διασπαρτα αχνα φωτα, λευκα, κιτρινα...γεματα συναισθηματα. κι εκει αναμεσα στριμωγμενη η ελευθερια. σε λιγο φτανω στο τερμα, σε λιγο θα εχω πανω μου αυτη την ονειρικη αισθηση της ιδρωμενης σαρκας που με κολλαει πανω στο γαμω-μπλουζακι. ολοι βιαστικα κατεβαινουν και πιανουν απο ενα σμαρτφοουν...ηγκικεν η ωρα της απολυτης ελευθεριας.

σε λιγες μερες φορτωνουμε την παλια βαλιτσα με μπλεκ, φυσσοκαλαμο, τις "διακοπες μου", ελβιελες και το βελαμος και ραντεβου στα ΚΤΕΛ στερεας ελλαδος. παμε χωργιο...

και το πλαιυ-λιστ

Arrange - Sides
Big Wave Riders - Waiting In The Wings (κι ομως υπαρχει surf στη Φινλανδια)
Gung Ho - Side by Side
Holy Esque - Rose
Kap Bambino - Devotion (η επιθετικοτητα της μητρας ξαναχτυπα)
Milano Sun - Vertigo (καλη σουηδικη ποπ)
Night Surgeon - You and Me
Nouveau Velo -What To Do
Queen Sea Big Shark - Glow In The Dark (αν οι Yeah Yeah Yeahs γεννιοντουσαν στο πεκινο και τους εκανες αφρολουτρο με drum machine απο τα δυο)
Queen Sea Big Shark - Hard Heart
Queen Sea Big Shark - Kiss!Kill!Bang!
Queen Sea Big Shark - Love Is Pop
Seven Year Itch - Ern Champion
Slowdance - Boyfriend
The Bilinda Butchers - Crystal Tears
Utidur - Grasping For Air
Wild Nothing - Nocturne (επισης φαβορι για τη φετινη δεκαδα, απλοϊκη και οχι απλη ποπ...κολλησα)
Wild Nothing - Only Heather

αντε και καλο σνοουμπορντ μουνοπανα!

και τα υπολοιπα απο εδω

αρμυ οφ λοβερς

παλι μεσημερι. παλι μια ανιαρη μουσικη βομβαρδιζει εκατονταδες καταναλωτες. παντα απορρουσα με τον κοινο νου ο οποιος αντεχει να ψωνιζει με τετοιου ειδους οχλησεις. δεν εχει σημασια πια το τι ψωνιζει και το ποσα ξοδευει...τοσα οσα εχει και μερικες φορες παραπανω. το θεμα δεν ειναι πια τα χρηματα, οι αριθμοι, το θεμα ειναι οι υπολοιπες αισθησεις.

παρατηρω χερια φορτωμενα με τσαντες. πολυχρωμες. διαφανεις. ναϋλον. δερμα. χαρτι. και οτι αλλο εχει επινοησει η προοδευτικη ανθρωπινη επιστημη. αυτα τα χερια που κουβαλανε τσαντες γεματες, θα μπορουσαν αραγε να κρατανε αλλα χερια, ισως κι ενα σωμα με κεφαλι, χαμογελο, πουτσα, μουνι ή και τα δυο, θυμο. βλεπω την απουσια συναισθηματων στα σωματα τα οποια ειναι κολλημενα στα χερια με τις τσαντες. καλυψη αναγκων...το αλλοθι του επιτηδευματια μια φτηνης καθημερινοτητας.

αφαιρουμαι. ξαφνικα βρισκομαι σε ενα μικρο βρωμικο καφε στο ποκ φου λαμ. ελαχιστοι ανθρωποι. αλλοι μονοι κι αλλοι δυο δυο. οι τοιχοι κενοι και ο μικρος χωρος γεματος απο τις κιθαρες των Felt.

if I knew all about this world

d’you think I’d stay here that’s absurd,

I’d be the brightest star you’ve heard

We’d be the softest lace on earth…

πισω απο τον αλλο τοιχο τα χερια με τις τσαντες συνεχιζουν να περιφερονται μπροστα απο βιτρινες... Denon C60. ειναι μαλλον η συνειδησιακη ισχυς της ασφαλειας που χαριζει απλοχερα η ακρατη καταναλωση. ετσι, απλα να κρυφτουμε λιγο πισω απο τον εγωισμο μας. εναν εγωισμο ταϊσμενο, παραχορτασμενο απο αγαπη για τις αναγκες.

η μουσικη αλλαξε πλεον...πανω απο την μπογια των Felt, ηρθε κι εκατσε η σκουρια του J. Mascis.

i won’t sing to you

it’s not a thing i do

has it been a different feel to you?

wholesomeness was gone along

is it something new?

and i know it’s not the same…

καπου εικοσι χρονια πισω. ο θεος δεν ειχε εφευρει το γκαζι και το ψυρρη και η ιδια σκουρια ειχε πεσει πανω στις νυχτες μας. τις πρωτες ισως νυχτες που προσπαθουσαμε να γινουμε αντρες και γυναικες γυρω απο μια αμστελ...πρωτο ετος. πεντακοσαρικο. κι αν ηταν το ’80 σκοτεινο απο μονο του, ηρθε το ’90 και θολωσε το ημιφως με σταχτες. τα χρονια πριν το ιντερνετ. τα χρονια που τα αξυριστα μουνια δεν ηταν ντροπη κι οι ξαπλωστρες δεν ειχαν παρει κτελ να αραξουν μαζι μα τα μοχιτο και τη χαλαουα διπλα στα κινητα μας... «χωρις εισπρακτορα»... χωρις να ξερουμε τοτε οτι οι Kissamatic, οι Next Time Passion, οι Pillow, οι Wasteland, οι Sound Devise, αν ηταν twee…στ’ αρχιδιας μας, στ’ αρχιδια μου. λειβαδια, συννεφα, μαξιλαρια και ηλιος του φθινοπωρου (πριν τον παρουν οι πυξ λαξ και τον κανουν κνε)...πριν ολα αρχισουν να γινονται μπλουζακια...καπου αναμεσα στο πεδιο του αρεως, νταλα ηλιο, να τριζουν παλιοι ενισχυτες μαζι με τους tristessa. ξημερωμα στην πατησιων, στο φιξ... fucked up and far from home. kick inside. ποδαροδρομος στη λεωφορο να δεις τους Jesus σαπορτ στους Κιουρ (σε ποιους!). Green Door και Steve Wynn, fuzz κιθαρες και farfissa στο Maze…πανορμου, πριν καταντησει βορεια αποικια του γκαζιου.

το Ροδον γεματο, οι Pixxies, οι Fall, οι Cramps, Bevis Frond, οι Carter, οι New Christs…οι Fleshtones στο Αν κι ο Zaremba στη σολωμου, οι Monochrome Set…τουρτοπολεμος στο West χριστουγεννα με τους Drive. αυτα. τα δικα μου και καποιων αλλων 90’s. μπορει να ειναι μια αδιαφορη δεκαετια, μπορει και οχι. δεν προσδοκω να καταλαβουν ολοι. θα καταλαβουν μονο οσοι εζησαν καποια, ολα ή ελαχιστα απο τα παραπανω...στο καφε οι τοιχοι γιναν ακομη πιο βρωμικοι, απο τα τρυπια ηχεια βγαινουν παρεα με παρασιτα οι Radio  Birdman. κριμα που δεν κολλανε και οι Libido Blume, ανηκουν στο πιο πριν.

φυσικα και η κασσετα που παιζει αυτο το μηνα ειναι εκτος θεματος, οπως κι οι ζωες μας, ενιοτε...οι τσαντες πλεον γεματες, πανε σπιτια τους.

Austra - Beat And The Pulse

Bring Me The Fucking Riot Man - Enough We Demand The Abdication

Castratii - Kingdom

Ceremony - Do You Love Me

CSS - Jager Yoga (επειδης ετσι γουσταρω)

Elite Gymnastics - Life  Trap

Friends - Friend Crush (ειναι σταντ μπαϊ για τη δεκαδα)

Friends - Ideas On Ghosts

Gossip - Move In The Right Direction (CSS remix) (οτι και να λενε οι ροκαδες, απλα γαμαει μανες !!)

Kiss Felix - I Would Die For You

Kitten - Cut It Out

Leitbur - Think of tomorrow (οταν η βαλιτσα του kavinsky πηγε κατα λαθος βαλεαριδες)

No Ceremony - Heartbreaker (χωρις σχολιο)

No Ceremony - Hold on me

απο δω ρε