οδευουμε -εντος μεταλλικου κυτιου, βουλιαγμενοι σε τονους μπετο, εως τον εικοστο τριτο.
η γνωστη αμηχανια η οποια λουζει απολαυστικα το κοινο του δυο επι δυο με εχει προβληματισει πολλακις.
τι θα μπρουσε να γινει ουτως ωστε το αποτελεσμα μιας διαδρομης που λιγο ως πολυ αφηνει τους παντες αδιαφορους, να μετατραπει σε μια δυνατη αναμνηση...ευχαριστη, δυσαρεστη, δε με ενδιαφερει. απλα να συμβαινει κατι απο γουαου-καλη-φαση εως γαμω-την-παναγια-μου ή απο ροζ-συννεφα-γεμιζουν-τον-αερα εως μπαθορυ-λαλουν-στο-νου. κατι που να σε κανει να νιωσεις ρε δικε μου!
αν το ειχα βρει, φυσικα θα μου επερναν συνεντευξεις αρχικα η λιφο, το ιντυμηντια και οι διαφορες κουλ ομαδες ντι-τζεϊ που λυμαινονται τα μπαρακια και στη συνεχεια το βαϊς και διαφοροι τουμπλεραδες με εκατομμυρια στραϊκ, ισως θα γινομουν και βαϊραλ (κουλ) και εν τελει στα βαθεια γεραματα θα με "εκαναν" βιβλιο με εξωφυλλο που θα ζηλευε ολη η μινιμαλιστικη σχολη της βαϊμαρης, ισως και να με μνημονευαν στα ενκορ τα "κακα κοριτσια". αλλα η αποσταση απο την επιτυχια (οπως ελεγε και ενας διασημος μετριος παικτης μις-πακμαν) μεχρι τον εξευτελισμο ειναι αντιστροφως αναλογη της πορδο-αστοχιας η οποια κατεληξε σε υγρη μορφη (υπο τη χλευη θαμωνων ασανσερ) βασει κρυφου εμπειρικου μαθηματικου τυπου. δε γαμιεται, ειπα...και δοκιμασα να βρω τη λυση.
πειραμα, φαση 1: κοιταζω στο δοξα πατρι κωλογρια φορτωμενη με τρεις δεκαεξαδες κωλοχαρτα, τριπλα και απαλα σαν αρκουδακι καφε. χαμογελαω και ρωταω τον οροφο που πηγαινει για να πατησω το αντιστοιχο πληκτρο. απαντηση νεκρη. υποθετω οτι δεν κατεχει την αγγλικη και κανω κινηση με τη γλωσσα του σωματος (οχι τιποτε χυδαιο, οπως τιποτε ερωτικο δηλαδης) δειχνοντας τα κουμπια (οχι του παντελονιου μου). το υφος της ηλικιωμενης απαξιωσης πασπαλισμενο με τρομο μηπως και μαθω που μενει και εισβαλλω στο γαμω-εικοστοτριτο κοτετσι που μενει και τη βιασω με υποκρουση 2Unlimited, κλεβοντας και ολα της τα κωλοχαρτα, τα λεει ολα. δε θελει. δε θελει ρε μαλακα!
πειραμα, φαση 2: πρωινη καταβαση για τη δουλεια, μασωντας ενα τοστ, αψητο (λογω βαρεμαρας). συνταξιδιωτες, δυο. η συνδεσμολογια εχει ως εξης: φιλιππινεζα οικιακη βοηθος περι τα σαρανταπεντε (που μπορει στην ταυτοτητα να ειναι μειον δεκα), λιγο πιο χοντρη απο λιωμενο πλαστικο αη-βασιλη που ξεμεινε εως το μαϊο στο πισω τζαμι απο φορντ κορτινα. αριστερο χερι με κουβα, πλαστικο σκαμνακι, σφουγγαρια, ταυ για τζαμια. πλατη-αριστερος ωμος, τσαντα χελωνο-νιντζακια με ρακετα μπαντμιντον να περισσευει. δεξι χερι με παιδακι-γιγας γυρω στα δεκαπεντε (που μπορει στην ταυτοτητα να ειναι μειον πεντε), λιγο πιο αδυνατο απο πολυθρονα τσεστερφιλντ. δεξι χερι παιδακιου, παν-κεϊκ μακ-ντοναλντς και σπραϊτ (λογω βαρεμαρας). σκεφτομαι διαφορα ανατρεπτικα, οπως το παιδακι να ανοιξει την εξωπορτα της πολυκατοικιας ή η φιλιππινεζα να πινει σπραϊτ στον κουβα, αλλα καταληγω σε ενα ηλιθιο νευμα "καλημερα", αντι να φορεσω τον κουβα στον μπεμπη. αμα εισαι δειλος ρε μαλακα τι τη θες την ερευνα;
οχι οτι αποκριθηκε κι ολας κανενας στο νευμα μου...
πειραμα, φαση 3: ψυχρανε πλεον και οι βολτες μου ειναι λιγο πιο ευχαριστες κι ασε που δεν ιδρωνει κι η κωλοχαραδρα μου οταν βιαζομαι στο μετρο. μια απο αυτες τις βολτες ξεκινα παλι με μια ηρωικη καθοδο. συνταξιδιωτες, δυο μειον δυο. ζευγος περι τα εικοσιπεντε. ο νεανιας, καπρι με ρεβερ καρω, πατουμενο μπλε σουεντ, κινητο σε μεγεθος λαπτοπ. μια σκαλιζει τη μυτη του, μια το φεϊσμπουκ. σε λιγο θα αρχιζα να πιστευω οτι κανει upload τις μυξες του. νεαρα με στυλ καντυ-καντυ αλλα με υφος σα να εχει παρει πιπα ακομα κι απ'το αλογο του αντονυ. μπιτσσσσς δηλαδης. βλεφαριδες σε μεγεθος στεγαστρο σε γηπεδο δ' εθνικης και τακουνι πεδιλοδοκος. σκαλιζει ευτυχως μονο το κινητο, διοτι με τοσο νυχι, αν σκαλιζε τη μυτη της μπορει να ξεκολουσε και τιποτε νευρωνες, κατα λαθος. θα μου πεις, που καταλαβα οτι ειναι ζευγαρι; απλα ο λακης κρατουσε μια γυναικεια τσαντα και οπως ειθισται στα μερη μας, ο τρυφερος καβαλιερος, κουβαλα την τσαντα-τσαντακι με τα κραγιονια και τις μασκαρες δια λογους ευγενειας και μεγαλειου ψυχης. φυσικα για να μιλησεις ή εστω να αντιληφθουν οι θαμωνες ενα νευμα σου, χρειαζεται να σε κοιταξουν. πραγμα που ποτε δεν εγινε. εδω δεν κοιτα ο ενας τον αλλον. πληρης αποτυχια.
πειραμα, φαση 4: δεν εχω προλαβει να πω ακομα στο κουτι. το περιμενω, στολισμενος με μπολικη σκονη, δωρο απο τη δουλεια. επτα και κατι, ωρα που οι κινεζοι (και ισως οχι μονο) πανε στο ή ερχονται απο καποιο εστιατοριο καθ'οτι οι μονοι που μαγειρεουν σπιτι τους ειναι οι ινδοι και οι ελληνες. ανοιγει η πορτα κι εχω πεσει εντελως εξω...ηρωικη εξοδος κυριου εξηντα παρα τεταρτο. παλαιωμενη κωμη απο χρωμοσαμπουαν διμηνου με λιγο μπρυλ-κρημ. οδοντογλύφιδα αναρτημενη στο ανω χειλος. γιλεκο εξαντας-βαξεβανης-αυγεροπουλος και ολα αυτα συνοδευομενα απο δυο βασικες πληροφοριες...οτι καποιοι κινεζοι ακομα μαγειρεουν σπιτι τους και οτι αγαπανε το σκορδο, οσο εμας η μαρια αλ(ε)ιφερη. plus(+) το ρεψιμο δεν ειναι ντροπη για τους κινεζους. δεν προλαβα να πω τιποτε.
πειραμα, φαση 5: μετα τη φαση 4, ειπα να γινω πιο θαρραλεος και ισως να εκδικηθω και λιγο τα κακως κειμενα. κραταω ενα σακουλακι με μικρες mars και οδευω εντος του κυτιου. κοινο, τεσσερεις. οικογενεια. περηφανος μπαμπας με κουστουμι σκουρο, λεπτη καθετη ριγα και καθαρο σβερκο. το νυχι μαλλον ηθελε κοψιμο εδω και βδομαδα (επιεικως). μαμα, επισης περηφανη, σαραντα κιλα, σαραντα χρονων, σαραντα παλμους και αντιστοιχο κοστουμι (και οχι κουστουμι) με την ιδια λεπτη ριγα, αλλα οριζοντιως (θα μπορουσε να ειναι η οικογενεια σταυρολεξο με τη φατσα της κορης για εικονιτσα σε σκανδιναβικο). κορη περιπου δωδεκα που φαινεται να διαβαζει απο τα χαραματα και η μυωπια της οδευει σε νουμερα ομοια με τον οροφο που πηγαινουν. φορα στολη γκρι με οικοσημο σχολειου. το τεταρτο μελος. μια θηκη με βιολα, ετσι για να γεμισουν οι ωρες απο τις εννεα μεχρι τις εντεκα που θα "ψοφησουν" για να ξαναψοφησουν αυριο στη γνωση και την επιτυχια. με κοιτανε και λενε κατι μεταξυ τους, αλλα απο τα λιγα που σκαμπαζω, μαλλον ασχολουνται με εμενα. ηρθε η μεγαλη ωρα! τους κερναω mars! τοτε ολα αλλαξαν...αρχιδια. ενα χαμογελο απο τη μαμα, ιδιο με αυτο του πανου παναγιωτοπουλου στη εκπομπη με το βασιλη λεβεντη. ενα απλανες αμηχανο βλεμμα απο την απορη κορασιδα για το πως μπορει να μη σκεφτεται οτι η mars εχει εμβολιαστει με χασισι και ειδικο υγρο κατα της αντιστασης σε εφαψια. η αθλητικη κινηση ηρθε ομως απο τον πατερα προστατη, ο οποιος μαζεψε το ρημπαουντ με στυλ λυπηριδη και κρατησε τη δολια mars σφιχτα μεχρι τη ληξη του αγωνα, αποθηκευοντας την στην τσεπη με τις ριγες. η πορτα ανοιξε,...ντιν! "γκραουντ φλωρ". το καλο κερδισε, κι εγω ενα χορωδιακο-ορφανοτροφειακο "ευχαριστω" απο την ευγενικη οικογενεια του δωδεκατου οροφου. η mars φυσικα πηγε στον καδο μολις στριψανε, μαζι της και ολα τα ναρκωτικα που ειχα βαλει μεσα.
πειραμα, φαση 6: εμποτισμενος σε δεξαμενες μισανθρωπιας, το μενος για εκδικηση εκαιγε ασβεστο τις επομενες μερες κι ετσι σε ανυποπτο χρονο, τρεφοντας αερια νυκτος, ειπα να δολοφονησω τα πρωτα δευτερολεπτα των αδαων. μπαινω με φορα και κανω το σωστο. κοινο, μηδεν.
οι φασεις του πειραματος ειναι περισσοτερες και μαλλον θα τις βγαλω απο μεσα μου εν ευθετω χρονω.
εως τοτε...ειστε ολοι φλωροι!
πειραμα, φαση 2: πρωινη καταβαση για τη δουλεια, μασωντας ενα τοστ, αψητο (λογω βαρεμαρας). συνταξιδιωτες, δυο. η συνδεσμολογια εχει ως εξης: φιλιππινεζα οικιακη βοηθος περι τα σαρανταπεντε (που μπορει στην ταυτοτητα να ειναι μειον δεκα), λιγο πιο χοντρη απο λιωμενο πλαστικο αη-βασιλη που ξεμεινε εως το μαϊο στο πισω τζαμι απο φορντ κορτινα. αριστερο χερι με κουβα, πλαστικο σκαμνακι, σφουγγαρια, ταυ για τζαμια. πλατη-αριστερος ωμος, τσαντα χελωνο-νιντζακια με ρακετα μπαντμιντον να περισσευει. δεξι χερι με παιδακι-γιγας γυρω στα δεκαπεντε (που μπορει στην ταυτοτητα να ειναι μειον πεντε), λιγο πιο αδυνατο απο πολυθρονα τσεστερφιλντ. δεξι χερι παιδακιου, παν-κεϊκ μακ-ντοναλντς και σπραϊτ (λογω βαρεμαρας). σκεφτομαι διαφορα ανατρεπτικα, οπως το παιδακι να ανοιξει την εξωπορτα της πολυκατοικιας ή η φιλιππινεζα να πινει σπραϊτ στον κουβα, αλλα καταληγω σε ενα ηλιθιο νευμα "καλημερα", αντι να φορεσω τον κουβα στον μπεμπη. αμα εισαι δειλος ρε μαλακα τι τη θες την ερευνα;
οχι οτι αποκριθηκε κι ολας κανενας στο νευμα μου...
πειραμα, φαση 3: ψυχρανε πλεον και οι βολτες μου ειναι λιγο πιο ευχαριστες κι ασε που δεν ιδρωνει κι η κωλοχαραδρα μου οταν βιαζομαι στο μετρο. μια απο αυτες τις βολτες ξεκινα παλι με μια ηρωικη καθοδο. συνταξιδιωτες, δυο μειον δυο. ζευγος περι τα εικοσιπεντε. ο νεανιας, καπρι με ρεβερ καρω, πατουμενο μπλε σουεντ, κινητο σε μεγεθος λαπτοπ. μια σκαλιζει τη μυτη του, μια το φεϊσμπουκ. σε λιγο θα αρχιζα να πιστευω οτι κανει upload τις μυξες του. νεαρα με στυλ καντυ-καντυ αλλα με υφος σα να εχει παρει πιπα ακομα κι απ'το αλογο του αντονυ. μπιτσσσσς δηλαδης. βλεφαριδες σε μεγεθος στεγαστρο σε γηπεδο δ' εθνικης και τακουνι πεδιλοδοκος. σκαλιζει ευτυχως μονο το κινητο, διοτι με τοσο νυχι, αν σκαλιζε τη μυτη της μπορει να ξεκολουσε και τιποτε νευρωνες, κατα λαθος. θα μου πεις, που καταλαβα οτι ειναι ζευγαρι; απλα ο λακης κρατουσε μια γυναικεια τσαντα και οπως ειθισται στα μερη μας, ο τρυφερος καβαλιερος, κουβαλα την τσαντα-τσαντακι με τα κραγιονια και τις μασκαρες δια λογους ευγενειας και μεγαλειου ψυχης. φυσικα για να μιλησεις ή εστω να αντιληφθουν οι θαμωνες ενα νευμα σου, χρειαζεται να σε κοιταξουν. πραγμα που ποτε δεν εγινε. εδω δεν κοιτα ο ενας τον αλλον. πληρης αποτυχια.
πειραμα, φαση 4: δεν εχω προλαβει να πω ακομα στο κουτι. το περιμενω, στολισμενος με μπολικη σκονη, δωρο απο τη δουλεια. επτα και κατι, ωρα που οι κινεζοι (και ισως οχι μονο) πανε στο ή ερχονται απο καποιο εστιατοριο καθ'οτι οι μονοι που μαγειρεουν σπιτι τους ειναι οι ινδοι και οι ελληνες. ανοιγει η πορτα κι εχω πεσει εντελως εξω...ηρωικη εξοδος κυριου εξηντα παρα τεταρτο. παλαιωμενη κωμη απο χρωμοσαμπουαν διμηνου με λιγο μπρυλ-κρημ. οδοντογλύφιδα αναρτημενη στο ανω χειλος. γιλεκο εξαντας-βαξεβανης-αυγεροπουλος και ολα αυτα συνοδευομενα απο δυο βασικες πληροφοριες...οτι καποιοι κινεζοι ακομα μαγειρεουν σπιτι τους και οτι αγαπανε το σκορδο, οσο εμας η μαρια αλ(ε)ιφερη. plus(+) το ρεψιμο δεν ειναι ντροπη για τους κινεζους. δεν προλαβα να πω τιποτε.
πειραμα, φαση 5: μετα τη φαση 4, ειπα να γινω πιο θαρραλεος και ισως να εκδικηθω και λιγο τα κακως κειμενα. κραταω ενα σακουλακι με μικρες mars και οδευω εντος του κυτιου. κοινο, τεσσερεις. οικογενεια. περηφανος μπαμπας με κουστουμι σκουρο, λεπτη καθετη ριγα και καθαρο σβερκο. το νυχι μαλλον ηθελε κοψιμο εδω και βδομαδα (επιεικως). μαμα, επισης περηφανη, σαραντα κιλα, σαραντα χρονων, σαραντα παλμους και αντιστοιχο κοστουμι (και οχι κουστουμι) με την ιδια λεπτη ριγα, αλλα οριζοντιως (θα μπορουσε να ειναι η οικογενεια σταυρολεξο με τη φατσα της κορης για εικονιτσα σε σκανδιναβικο). κορη περιπου δωδεκα που φαινεται να διαβαζει απο τα χαραματα και η μυωπια της οδευει σε νουμερα ομοια με τον οροφο που πηγαινουν. φορα στολη γκρι με οικοσημο σχολειου. το τεταρτο μελος. μια θηκη με βιολα, ετσι για να γεμισουν οι ωρες απο τις εννεα μεχρι τις εντεκα που θα "ψοφησουν" για να ξαναψοφησουν αυριο στη γνωση και την επιτυχια. με κοιτανε και λενε κατι μεταξυ τους, αλλα απο τα λιγα που σκαμπαζω, μαλλον ασχολουνται με εμενα. ηρθε η μεγαλη ωρα! τους κερναω mars! τοτε ολα αλλαξαν...αρχιδια. ενα χαμογελο απο τη μαμα, ιδιο με αυτο του πανου παναγιωτοπουλου στη εκπομπη με το βασιλη λεβεντη. ενα απλανες αμηχανο βλεμμα απο την απορη κορασιδα για το πως μπορει να μη σκεφτεται οτι η mars εχει εμβολιαστει με χασισι και ειδικο υγρο κατα της αντιστασης σε εφαψια. η αθλητικη κινηση ηρθε ομως απο τον πατερα προστατη, ο οποιος μαζεψε το ρημπαουντ με στυλ λυπηριδη και κρατησε τη δολια mars σφιχτα μεχρι τη ληξη του αγωνα, αποθηκευοντας την στην τσεπη με τις ριγες. η πορτα ανοιξε,...ντιν! "γκραουντ φλωρ". το καλο κερδισε, κι εγω ενα χορωδιακο-ορφανοτροφειακο "ευχαριστω" απο την ευγενικη οικογενεια του δωδεκατου οροφου. η mars φυσικα πηγε στον καδο μολις στριψανε, μαζι της και ολα τα ναρκωτικα που ειχα βαλει μεσα.
πειραμα, φαση 6: εμποτισμενος σε δεξαμενες μισανθρωπιας, το μενος για εκδικηση εκαιγε ασβεστο τις επομενες μερες κι ετσι σε ανυποπτο χρονο, τρεφοντας αερια νυκτος, ειπα να δολοφονησω τα πρωτα δευτερολεπτα των αδαων. μπαινω με φορα και κανω το σωστο. κοινο, μηδεν.
οι φασεις του πειραματος ειναι περισσοτερες και μαλλον θα τις βγαλω απο μεσα μου εν ευθετω χρονω.
εως τοτε...ειστε ολοι φλωροι!
Braves - Pale
Braves - Teenage Crazy
cornerBoy - Keep On Trying
cornerBoy - Same Old Bus
Decades - Move Me
Decades - Tonight Again
Grand Resort - Endless
Grand Resort - Win or Lose
Kawaii - Happy People, Scary Planet
Memory Girls - Our Freedom, Our Darkness
The Arctic Flow - Dreams You'll Never Find
The Arctic Flow - Just Say Hello
The Wild Ones - Lipstick
The Wild Ones - Nasty Habits
Tristesse Contemporaine - Fire
Trupen - Starjam
εδω το περιοδικο "ανελκυστηρ και αγαπη"
Posts
No comments:
Post a Comment