ο μηνας ηταν σχετικα δυσκολος. κατι απο τα παιδικα μου χρονια εδειχνε να καταρρει, ηταν και που στατιστικα ποτε δεν μου πηγαινε και ο κωλο-απριλης για διαφορους προσωπικους αλλα και γενικοτερους λογους. προκαταβολικα, οποιος διαβαζοντας ανακαλυψει οτι ο υποβιβασμος και η καταστροφη ενος πραγματος που γεμιζε τα παιδικα σου χρονια και συνεχιζει ακομα και σημερα να σε σερνει νοητικα σε ασκοπα ξενυχτια, αγχη και ματαιοπονιες, ανηκει στη σφαιρα του γραφικου-εκκεντρικου-ηλιθιου και δεν-ξερω-γω-τι, απλα να παει να γαμηθει με τη γιαγια του με ενα σταυρο καρφωμενο στον κωλο.
λοιπον. απλα και λαϊκα. το εβλεπα και δεν ηθελα να το χωνεψω, αλλα εγινε να βλεπω την ομαδα που αγαπω και οχι μονο υποστηριζω, τη ριζα μου με την παιδικοτητα, να εξαφανιζεται και να διασυρρεται. δεν ειναι η "μπαλα" μονο εμποριο. για αλλους μπορει.
για μενα η βολτα στο αλσος δε σταματουσε στις κοκκινοκωλιασμενες μαϊμουδες και τον παπαγαλο-πετρο που ελεγε "μαλακα". συνεχιζε μετα στην αλανα με τα αραγμενα σκουπιδιαρικα του δημου, σταματουσε για κανενα διωρο πανω σε τσιμεντα, αλλοτε με ενα τετραγωνο φελιζολ και μια ναϋλον σακουλα, αλλοτε με ενα αδειο κουτι "σαντε". κατεληγε στη "δωδωνη", το "ιντεαλ" και πισω με τα ποδια βαρια. αλλοτε η βολτα ξεκινουσε χαραματα κυριακης ή απογευμα σαββατου σε καθισματα απο δερματινη ή σε καμμενο απο γοπες βελουδο.
λαμια, λαρισα, μαλγαρα, λαγκαδας, ξανθη. ετσι, ασκοπα.
μεγαλα διλημματα που ανατρεπονταν πρωινα σαββατου. δισκος ή εισητηριο.
στεγνα εισητηριο. προδοσιες που μετανοιωνεις. δε γαμεις...οτι περισσευε γινοταν δισκοι β' διαλογης που μετα απο χρονια ανακαλυψα την αξια τους. αν δεν ειχα παρει εκεινο το εισητηριο για να στολιζω τον γκαλη με μπινελικια, δε θα ειχα μαθει τους Clock DVA. μια βολτα στην τουμπα μου αφησε κατι ψιλα που εγιναν κασεττες "ραδιο-ουτοπια".
αλλα αλλη ευχαριστηση να φευγεις μουσκεμα και τρεχοντας απο ενα εκτος εδρας και το βραδυ να ξερεις οτι στο "Ροδον" εχει Triffids και ας γουσταρα ακομη DRI.
τωρα ολα γαμηθηκαν. σαπισαν και γκρεμιστηκαν τα θεμελια ενος μερους απο την εφηβικοτητα μας.
μια απο τις παιδικες λιχουδιες που ξετυλιγοντας το χαρτι, απο τη βιασυνη και την ατερμονη προσμονη, γευοσουν και το χαρτι. και σου αρεσε. ετσι, μαζι με το χαρτι και ολες τις χρωστικες μιας φτηνης βιοτεχνιας.
ολα αλλαξαν. το 55, εγινε 606 κι υστερα Β9. και τι δε θα εδινα να αντικρυσω τη δεκελειας γεματη απο ορδες ανιατων ηλιθιων, να ξεχωριζω μονο τις κεραιες απο τα σταματημενα τρολλεϊ στη χαλκηδονα και τους καπνους απο τις καντινες.
ξερω δεν ειναι και τοσο χιπ το πονημα και στον πουτσο μου τελικα. για μπαλα μιλαμε κι οχι για μπαρουφες του κουντερα.
λοιπον. απλα και λαϊκα. το εβλεπα και δεν ηθελα να το χωνεψω, αλλα εγινε να βλεπω την ομαδα που αγαπω και οχι μονο υποστηριζω, τη ριζα μου με την παιδικοτητα, να εξαφανιζεται και να διασυρρεται. δεν ειναι η "μπαλα" μονο εμποριο. για αλλους μπορει.
για μενα η βολτα στο αλσος δε σταματουσε στις κοκκινοκωλιασμενες μαϊμουδες και τον παπαγαλο-πετρο που ελεγε "μαλακα". συνεχιζε μετα στην αλανα με τα αραγμενα σκουπιδιαρικα του δημου, σταματουσε για κανενα διωρο πανω σε τσιμεντα, αλλοτε με ενα τετραγωνο φελιζολ και μια ναϋλον σακουλα, αλλοτε με ενα αδειο κουτι "σαντε". κατεληγε στη "δωδωνη", το "ιντεαλ" και πισω με τα ποδια βαρια. αλλοτε η βολτα ξεκινουσε χαραματα κυριακης ή απογευμα σαββατου σε καθισματα απο δερματινη ή σε καμμενο απο γοπες βελουδο.
λαμια, λαρισα, μαλγαρα, λαγκαδας, ξανθη. ετσι, ασκοπα.
μεγαλα διλημματα που ανατρεπονταν πρωινα σαββατου. δισκος ή εισητηριο.
στεγνα εισητηριο. προδοσιες που μετανοιωνεις. δε γαμεις...οτι περισσευε γινοταν δισκοι β' διαλογης που μετα απο χρονια ανακαλυψα την αξια τους. αν δεν ειχα παρει εκεινο το εισητηριο για να στολιζω τον γκαλη με μπινελικια, δε θα ειχα μαθει τους Clock DVA. μια βολτα στην τουμπα μου αφησε κατι ψιλα που εγιναν κασεττες "ραδιο-ουτοπια".
αλλα αλλη ευχαριστηση να φευγεις μουσκεμα και τρεχοντας απο ενα εκτος εδρας και το βραδυ να ξερεις οτι στο "Ροδον" εχει Triffids και ας γουσταρα ακομη DRI.
τωρα ολα γαμηθηκαν. σαπισαν και γκρεμιστηκαν τα θεμελια ενος μερους απο την εφηβικοτητα μας.
μια απο τις παιδικες λιχουδιες που ξετυλιγοντας το χαρτι, απο τη βιασυνη και την ατερμονη προσμονη, γευοσουν και το χαρτι. και σου αρεσε. ετσι, μαζι με το χαρτι και ολες τις χρωστικες μιας φτηνης βιοτεχνιας.
ολα αλλαξαν. το 55, εγινε 606 κι υστερα Β9. και τι δε θα εδινα να αντικρυσω τη δεκελειας γεματη απο ορδες ανιατων ηλιθιων, να ξεχωριζω μονο τις κεραιες απο τα σταματημενα τρολλεϊ στη χαλκηδονα και τους καπνους απο τις καντινες.
ξερω δεν ειναι και τοσο χιπ το πονημα και στον πουτσο μου τελικα. για μπαλα μιλαμε κι οχι για μπαρουφες του κουντερα.
προχωραω παλι βραδυ, γυρω στις 4. Lei Yue Mun. ο δρομος ταλαιπωρειται απο συνεχεις βροχες, ξεπλυμενος. αραια ταξι, κοκκινα. σε ενα μερος που εχει ξεχασει τον υπνο. ολα πανε.
σε κατρακυλανε σε σκεψεις και το μονο σου καταφυγιο, ειναι οι λανθασμενες δοσεις πανικου. σου τριβουν σιγα-σιγα το σκοινι της αυτοπεποιθησης και σε ωθουν σε πληρη καταρευση. οι μεγεθυντικοι φακοι της καθημερινοτητας, λαμπρυνουν την εγγυτητα του τελους. εχω αρχισει νε πιστευω πλεον, οτι η καθε θετικη αποκριση του κοινωνινικου μας περιγυρου ειναι απλο αποτελεσμα οπως και ενα "λαϊκ" ή ενα "γιες" στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης. τοσο απλα, οσο προτιμουν να κλικαρουν ενα YES αντι για ΝΟ. ετσι ευκολα, οπως προσεγγιζουμε του αλλους στο δρομο, τα μπαρ, τις κηδειες, την ουρα του ΤΕΒΕ. εγω ειμαι ευγενικος στο διαδικτυο και αγενης στα μπαρ. δεν εχω πια ΤΕΒΕ. εχω MPF. αλλο ενα ακρωνυμιο που σημαινει κατι σημαντικο ή χρησιμο. οχι τοσο σημαντικο ομως οσο το ακρωνυμιο που μου γεμισε δεκαδες κυριακες και μου στοιχειωνει ακομα αλλες τοσες και ακομα ξενυχταω χιλιαδες χιλιομετρα μακρια διχως αληθινο αντικρυσμα. ετσι μπορει να ειναι κι ο ερωτας, μαλλον.
αντιστοιχα νοσταλγικα ειναι και τα ακουσματα. ολα ηταν σε 90-αρες χρωμιου σε καποια βολτα εκει γυρω. εχει και δυο-τρια φρεσκα.
γεια.
σε κατρακυλανε σε σκεψεις και το μονο σου καταφυγιο, ειναι οι λανθασμενες δοσεις πανικου. σου τριβουν σιγα-σιγα το σκοινι της αυτοπεποιθησης και σε ωθουν σε πληρη καταρευση. οι μεγεθυντικοι φακοι της καθημερινοτητας, λαμπρυνουν την εγγυτητα του τελους. εχω αρχισει νε πιστευω πλεον, οτι η καθε θετικη αποκριση του κοινωνινικου μας περιγυρου ειναι απλο αποτελεσμα οπως και ενα "λαϊκ" ή ενα "γιες" στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης. τοσο απλα, οσο προτιμουν να κλικαρουν ενα YES αντι για ΝΟ. ετσι ευκολα, οπως προσεγγιζουμε του αλλους στο δρομο, τα μπαρ, τις κηδειες, την ουρα του ΤΕΒΕ. εγω ειμαι ευγενικος στο διαδικτυο και αγενης στα μπαρ. δεν εχω πια ΤΕΒΕ. εχω MPF. αλλο ενα ακρωνυμιο που σημαινει κατι σημαντικο ή χρησιμο. οχι τοσο σημαντικο ομως οσο το ακρωνυμιο που μου γεμισε δεκαδες κυριακες και μου στοιχειωνει ακομα αλλες τοσες και ακομα ξενυχταω χιλιαδες χιλιομετρα μακρια διχως αληθινο αντικρυσμα. ετσι μπορει να ειναι κι ο ερωτας, μαλλον.
αντιστοιχα νοσταλγικα ειναι και τα ακουσματα. ολα ηταν σε 90-αρες χρωμιου σε καποια βολτα εκει γυρω. εχει και δυο-τρια φρεσκα.
γεια.
Anti-Troppau Council - Shine
Dream Syndicate - Forest For The Trees
Libido Blume - Stormy Love In Rainy June
Louis Tillet - Carousel
Lowlife - A Sullen Sky
Modern English - I Melt With You
Silicon Teens - Sun Flight
Soft Kill - From This Point
Sunnyboys - Let You Go
The Bats - Claudine
The Bats - Made Up In Blue
The Go-Betweens - Karen
The Sound - The Fire
The Teardrop Explodes - Treason
Twerps - Dreamin'
Wall Of Voodoo - Mexican Radio
Posts
1 comment:
μου φαίνεται πως ήρθε ο καιρός για ανάρτηση ιουνίου. τι λες και συ?
Post a Comment