πολη με μισο εκατομμυριο νοματαιους, ουτε μικρη ουτε μεγαλη. δεν ειναι και σαλονικη. ο γρηγορης κι η αγγελικη γεννηθηκαν σε εργατικη γειτονια του περιστεριου τη δεκαετια του '50. μαζι περασαν τα πρωτα βρεφικα-παιδικα τους χρονια και μαζι γευτηκαν τις πρωτες μυρουδιες απο το τηγανισμα κεφτεδων σε φτηνο-λαδα που μαγειρευαν οι γριες που μολις ειχαν φορεσει τα μαυρα του εμφυλιου. μπολιασμενοι και οι δυο απο το μετεμφυλιακο κλιμα και την ανεχεια, στραφηκαν στην τεχνη. τραγουδωντας στα σοκακια. τοτε ολα ηταν αγνα και ωμα. δεν ειχε τηλεοραση, ιντερνετ και βλακειες.
ο μπαμπας του γρηγορη ηταν αντιστασιακος που οταν του πηραν το τουφεκι στη βαρκιζα, του σαλεψε, εξαφανιστηκε και ποτε δεν τον ειδε κανενας. η μανα του (οπως λεγαν στη γειτονια), τραγουδουσε γκοσπελ στην τρουμπα σε αμερικανους ναυτες και ο μικρος ντρεπονταν για αυτο.
η μαμα της αγγελικης, ηταν δακτυλογραφος των ες-ες και πολλα λεγανε για δαυτη. καλη γυναικα, αλλα την κοπανησε πανω σε ενα trabant, με ενα εμπορο εδωδιμων, μαλλον για το ποτσδαμ. ο μπαμπας ειχε το βαρος της κηδεμονιας, αλλα τι να σου κανει ενας λαχειοπωλης...
εκτοτε οι δρομοι χωρισαν κι ο γρηγορης μπαρκαρε σε γκαζαδικο οπου μυηθηκε στα μπλουζ. καποτε κουραζμενος και ζαλισμενος απο τα αμερικανικα φωτα, ξεπεζεψε στις δυτικες ακτες και βρεθηκε στο πορτλανδ. τι περιστερι, τι πορτλανδ. ιδια πληθυσμιακα μεγεθη, ιδια τοπια. εκει γνωρισε το πρωτο-πανκ και την αγαναχτηση της ξενιτειας. ποτε ομως δεν ξεχασε την πρωτη του αγαπη που ηδη ειχε αρχισει τα πρωτα της καλλιτεχνικα βηματα.
οντως η αγγελικη ειχε να διαβει τα πιο δυσβατα μονοπατια του πρωτο-πειραματισμου. βουτηγμενη στα ψυχοτροπα και το ασιντ, τριπαρε στις ερημους της αραβιας και τα τρωγλοδυτικα καταφυγια της καπαδοκιας. εκει μυηθηκε κατα μια εννοια στο σουφισμο. ολα αυτα θα επηρρεασουν τη μετεπειτα πορεια της αλλα οχι και τη μνημη της. θυμαται και το μικρο γρηγορη απο τα φτωχοσοκακα στο περιστερι, τις στιγμες που χορευαν στις λασπες με το τρανζιστορακι να παιζει Electric Prunes ή Moondog.
και μετα τριαντα χρονια, η μοιρα τα εφερε ετσι οπως κανενας δεν μπορει να προβλεψει.
μαης του 83. γκραντ κανυον.
ο γρηγορης σταφιδιασμενος απο τον πολυ αμανιτη και το ασιντ, κατω απο τον καυτο ηλιο, αναμεσα απο κακτους, κογιοτ και αλλους μετα-χιππηδες γεματους λιλια, μπιχλα και καλειδοσκοπια. εντελως τυχαια, ανταμωμα βλαχων εκανε η ελληνικη κοινοτητα του κολοραντο λιγο πιο 'κει. το μεγα ονομα του λαϊν-απ ηταν ο πετρολουκας με την φιλιω πυργακη, αλλα μια απροβλεπτη ενοχληση στο παγκρεας αφησε το λαϊν-απ χωρις τραγουδιστρια. εναλλακτικη λυση; η αγγελικη. τι σου ειναι το πεπρωμενο!
ενθουσιασμενοι ρουμανο-βλαχοι αρχισαν να παιανιζουν γνωστα αζματα, μεχρι που το ρεβερμπ ταξιδεψε ολο το γκραντ κανυον και προσγειωθηκε στα μουδιασμενα ακουστικα τυμπανα του γρηγορη. ενα ριγος γυρω στα 24 χερτζ διετρεξε ολο του το σωμα και σφηνωσε στο παχυ εντερο. σε λιγα λεπτα ειχε σκαρφαλωσει τα αποκρημνα βραχια κι εφτασε στο ιβεντ των βλαχων. αρχικα κανεις δε γνωρισε κανενα, αλλα μολις η τραχεια φωνη του γρηγορη σκιρτησε μεσα στην ερημο: "ις δατ γιου?"
ολα αλλαξαν. τα υπολοιπα βαριεμαι να τα γραψω διοτι ειναι λιγο συγκεχυμενα και δε θελω να πεσω σε ατοπηματα και ασαφειες. το αποτελεσμα της συναντησης, ηταν μια συνεργασια που θα αφησει εποχη. ενα διγλωσσο επος οπου στην αμερικη εισπρακτικα δεν πηγε και τοσο καλα, αλλα στη μεσογειο κανει ακομα παταγο. ο αγγλικος τιτλος, μπορει να περιγραψει με ειλικρινεια ολο το παρελθον των δυο ερμηνευτων...Over the edge και φυσικα η ελληνικη εκδοση με το μεγαλο νοημα να ειναι χαραγμενο με σινικη μελανη στο δεξιο βραχιονα της αγγελικης και ενα βλεμμα που λεει οντως πολλα...Come back.
οι δρομοι παλι χωρισαν. αλλα ποτε ξανα δε θα ειναι ιδια.
και κατι για το γρηγορη σε περιπτωση που ξεχασε τα ελληνικα μετα απο τοσα χρονια
I want to be beaten by that scuzzy sound. is it post modern or post-apocalyptic? or both? perhaps Angela's band was that band that defined indie as an aesthetic of underachievment, they spawned the narrow echoing spaces of prime Sonic Youth but also the nonsensical tedium of Guided By Voices. But on here it works brilliant because the sonic underachievment (i.e. bad recording) is just the audio equivalent of the feeling of failure of the kids in the street that Angie is shouting about.
I've heard it from some people who claim to like music that they don't really like this mob. Well they must be deaf and stupid, because this album has to go down as one of the greatest rock albums of all time!
Angie sings songs for the dispossesed and the depressed. You get the feeling that this woman has had a hard fucking life and the only thing that makes life bearable is music. Her vocals come from a place deep in the soul, they're heartfelt, honest and make a mockery of pretenders who aren't even worthy of licking this woman's boot heels. Then she reels off this punked out guitar sound which combines some 'out there' Neil Young sounds layered into songs that are like semi structured punk epics, lovingly crafted by a Lady that's coming at you hard and won't let you escape from the ugly reality of the eighties urban American underside.
The songs on this album focus on spirits who've been beaten down too long, treated like shit all their lives and want out real bad. Angie speaks for the born losers, the lost aliens and those who just can't seem to make life happen. There's no romance here, just good old realism, from a 'surf band' that's not going to let you forget about those that society shits all over.
02. Man Or Astroman? - DEFCON 5...4...3...2...1 (επιλαχοντες οι γκερλςνεϊμς)
03. Παντελης Παντελιδης-Ουρανιο Τοξο Που Του Λειπανε 2 Χρωματα
04. Μιχαλης Χατζηγιαννης - Η Αγαπη Δυναμωνει
05. Holograms-Forever
06. Κατερινα Στικουδη - Η Γευση της Ζωης μου
07. Λευτερης Πανταζης - Ξαναγυρισες, Ε;
08. Factory Floor-Factory Floor
09. Ελενα Παπαριζου - Τι ωρα θα βγουμε;
10. Decades-Decades
11. Σταματης Γονiδης-Πλατη με Πλατη
12. The Ropes-Post-entertainment
13. Vatican Shadow-Remember Your Black Day
14. Poni Hoax-A State Of War
15. Πανος Κιαμος-Δε θελω επαφη
16. Sally Shapiro-Somewhere Else
17. Γιαννης Βασιλειου-Παιξε Μπαλα
18. Ellie Goulding-Halcyon Days
19. Boards Of Canada-Tomorrow's Harvest
20. Austra-Olympia
Posts
No comments:
Post a Comment