ο Μιχαλακης πεταχτηκε μεχρι το λοντινο και πηρε κοψοχρονια ολους τους δισκοι των Starnglers, επειδης τον αρεσε το πανκ, παλια στη λευκωσια, κι ειχε και αναποδο φλαϊ με ραφτα Offspring. απο ολα αυτα ομως του καλογυαλισε το στυλακι της βρετανικης μπαντας κι ετσι, εκανε ενα μικρο στοπ-οβερ μεχρι την ισταμπουλ. πηρε πετσινο στις προσφορες, δυο νουμερα μικροτερο, βαφτιστικο-size, βουτηξε ενα ντονερ με μπολικη παπρικα και ενα κεσε ζελε 555. τα προβαρε σε εντερο και κεφαλη, αντιστοιχως, και πισω στη ζετα, αρκετα φορτωμενος με μια απροσδοκητη πανκ οργη και δυο κουτια τομπλερονε...για αρκετες μερες στεκονταν αμιλητος κοιταζοντας μια τον πενταδακτυλο και μια το κινητο.
ξαφνικα γυρνα με αποφασιστικοτητα και αφου ειχε πιει ολο το rosso antico και λεει στη Ζετα: "ακου Ivy, δε τον αντεχω αλλο αυτον τον Kid Congo Powers, ολο γκρινια ειναι και τελευταια μονο φλωριες σκαλιζει πανω στην κιθαρα. να παει να γαμηθει και να ξαναπαει στους κωλο-Gun Club!"
"οπως θες εσυ αγαπη μου...αρκει να τελειωσουμε πρωτα το δισκο και μετα στειλ'τον", ειπε η Ζετα.
εκεινος την αγκαλιασε, φορωντας ακομα το καινουργιο πετσινο και της ψιθυρισε: "δε γουσταρω και τον τιτλο, ειναι πολυ φρου-φρου το "η αγαπη δυναμωνει" και δε θα πουλησει στα κοριτσακια του bay area. προτεινω κατι πιο ζορικο, πιο αλητεια...πιο...πιο...πιο προστυχο" και αμεσως κοκκινισε στην ιδεα, αλλα ας οψεται το ροκ που υπηρετει.
"μα..."
"ασε τα μα, ρε Ivy, και το χεμο δυναμωνει, αλλα δε το κανανε δισκο..."
"και σαν τι θα ελεγες οτι θα πουλουσε σαν τρελο και θα μας εγραφε κι η λιφο;"
σκεφτηκε. και περιεργαζομενος ενα σβωλο μυξας που μολις ειχε αλιευσει απο το δεξι ρουθουνι, απαντα με το δεξι ανω χειλος ανασηκωμενο...Smell of Female! "πες στο νικ να παρει το πιατινι και το ενα τυμπανο και να ερθει για προβα. τα αλλα αστα σε μενα"
και μια αλλη μεγαλη ιδεα επεσε σα βομβα στην παρεα...
{τον αλλο μηνα εχουμε φιλανθρωπικο live στο καρφουρ. εκει θα γινει η ηχογραφηση. ζωντανα. εμπρος στο μαινομενο κοινο. τελος} σκεφτηκε και με τον αριστερο δεικτη εκτοξευσε το μπαλλακι μυξας στα κοκκινα μαλλια της Ivy, ενω με το δεξι μικρο δαχτυλακι, εξαφανισε και τα τελευταια υπολειμματα ντονερ που ειχαν εγκατασταθει μεταξυ κυνοδοντα και ανω κοπτηρα.
ξαφνικα γυρνα με αποφασιστικοτητα και αφου ειχε πιει ολο το rosso antico και λεει στη Ζετα: "ακου Ivy, δε τον αντεχω αλλο αυτον τον Kid Congo Powers, ολο γκρινια ειναι και τελευταια μονο φλωριες σκαλιζει πανω στην κιθαρα. να παει να γαμηθει και να ξαναπαει στους κωλο-Gun Club!"
"οπως θες εσυ αγαπη μου...αρκει να τελειωσουμε πρωτα το δισκο και μετα στειλ'τον", ειπε η Ζετα.
εκεινος την αγκαλιασε, φορωντας ακομα το καινουργιο πετσινο και της ψιθυρισε: "δε γουσταρω και τον τιτλο, ειναι πολυ φρου-φρου το "η αγαπη δυναμωνει" και δε θα πουλησει στα κοριτσακια του bay area. προτεινω κατι πιο ζορικο, πιο αλητεια...πιο...πιο...πιο προστυχο" και αμεσως κοκκινισε στην ιδεα, αλλα ας οψεται το ροκ που υπηρετει.
"μα..."
"ασε τα μα, ρε Ivy, και το χεμο δυναμωνει, αλλα δε το κανανε δισκο..."
"και σαν τι θα ελεγες οτι θα πουλουσε σαν τρελο και θα μας εγραφε κι η λιφο;"
σκεφτηκε. και περιεργαζομενος ενα σβωλο μυξας που μολις ειχε αλιευσει απο το δεξι ρουθουνι, απαντα με το δεξι ανω χειλος ανασηκωμενο...Smell of Female! "πες στο νικ να παρει το πιατινι και το ενα τυμπανο και να ερθει για προβα. τα αλλα αστα σε μενα"
και μια αλλη μεγαλη ιδεα επεσε σα βομβα στην παρεα...
{τον αλλο μηνα εχουμε φιλανθρωπικο live στο καρφουρ. εκει θα γινει η ηχογραφηση. ζωντανα. εμπρος στο μαινομενο κοινο. τελος} σκεφτηκε και με τον αριστερο δεικτη εκτοξευσε το μπαλλακι μυξας στα κοκκινα μαλλια της Ivy, ενω με το δεξι μικρο δαχτυλακι, εξαφανισε και τα τελευταια υπολειμματα ντονερ που ειχαν εγκατασταθει μεταξυ κυνοδοντα και ανω κοπτηρα.
τις επομενες μερες το τηλεφωνο χτυπουσε ασταμαητα και το τελεξ ουρλιαζε. απο τη μια ο phil spector κι ο νικος δουλαμης να παρακαλανε να μη γινει ζωντανη ηχγραφηση και την πατησουν σαν το βασιλη καζουλη κι απο την αλλη ο kevin shields και ο νικος μαστορακης εριζαν δια τον τροπο που θα ηχογραφηθουν οι ιαχες του κοινου.
οχι! θα παμε νεα υορκη να δουμε και το Μ.Ο.Μ.Α. εκει θα γινει το μαστερινγκ και το "ζωντανο" στο καρφουρ. τελος.
κι ετσι εγινε.
μετα απο δυο ωρες γεματες ιδρωτα, αναμεσα απο ημιγυμνες μεσηλικες, εμμηνοπαυμενες μανταμς το πονημα βγηκε σε ωμη δοση, φορτωθηκε σε μπομπινες και βγηκε σε λιγο καιρο δωρο με το πρωτο θεμα, παρε με κουπονια για το σινε-αβερωφ.
καλη η ιστορια, αλλα και λιγη κριτικη για την τεχνη, οπως της αρμοζει.
The guitars screech and scream with their echoing reverb amplified by
the acoustics of the venue, and Mike’s voice on this record is on
full form with his deviant sexuality being flung into the face of the
listener and the audience like some kind of secretly desired disease.
Really I think the live record is the perfect medium for this band as it really seems to let them get worked up into the real gone
frenzy that their studio albums so often aim for but miss just that
little bit. I mean tracks like Call Of The Wighat and I Ain’t Nuthin But A Gorehound
are just so loud and intense that it really is hard to deny their raw
charm, and their beats are all just so solid that it’s incredibly
difficult not to get up on your feet and dance. The addition of Kid
Congo Powers on rhythm guitar was also nice to
hear (despite Mike's derogative ambitions), as it helps to flesh out the music and create a real wall of noise
that the listener can latch onto and rock out with. Really, everything
on this record just works so well and achieves what it’s trying to,
which is a definite treat after listening to their more mediocre A Date With Elvis.
The intensity of this record can tend to get a bit too much
towards the end. I mean, as great as all this live energy and psychotic
raving is, it would have been nice to have been given some sort of
breathing space at some point. Perhaps a better use of crowd interaction
(suffocating with plastic bags or slapping but-cheeks with peperoni) rather than straight cuts between tracks, or maybe the inclusion of one
of the band’s slower tune, but really I just found myself wanting some
respite from the assaulting madness. There is, I suppose, a small amount
of this during the beginning of the band’s glorious cover of Hasil
Adkin’s She Said, but it didn’t really last long enough for me to
catch my breath before it fully launched headfirst into this insane
little number.
μπραβο μιχαλη, γαμησες μανες.
05. Holograms-Forever
06. Κατερινα Στικουδη - Η Γευση της Ζωης μου
07. Λευτερης Πανταζης - Ξαναγυρισες, Ε;
08. Factory Floor-Factory Floor
09. Ελενα Παπαριζου - Τι ωρα θα βγουμε;
10. Decades-Decades
11. Σταματης Γονiδης-Πλατη με Πλατη
12. The Ropes-Post-entertainment
13. Vatican Shadow-Remember Your Black Day
14. Poni Hoax-A State Of War
15. Πανος Κιαμος-Δε θελω επαφη
16. Sally Shapiro-Somewhere Else
17. Γιαννης Βασιλειου-Παιξε Μπαλα
18. Ellie Goulding-Halcyon Days
19. Boards Of Canada-Tomorrow's Harvest
20. Austra-Olympia
Posts
No comments:
Post a Comment